The article focuses on the effects of housing approaches and policies by negotiating the “power” of housing associations in Turkey through an experimental art project held in Sefaköy, İstanbul. The process of the project addressed questions of authority, the distribution of power, and understand designer-dweller interaction in housing by asking how an open dialogue could be developed in the researcher and dwelllers‟ mind through role sharing. Based on mass housing evaluation and the construction sector in Turkey, the art project, Okkito aims at understanding the perception of dwellers in areas under transformation in İstanbul and transcending this in order to intervene in dwellers‟ perception, which is generally focused on the housing administration-oriented housing production sector. Housing is evaluated not only through the manifestations of outcomes of top-down planning, but also through the simultaneous-evolving perception of dwellers and planners. By overthrowing the existing ontology in context of housing in İstanbul, opening new ways and potentialities and enabling a poetic transfer of ideas, it was observed that perception of housing mirrored emerging ideas and potentialities where dwellers were laterally embedded with those of planners.

Bu makale Sefaköy‟de gerçekleştirilen deneysel bir sanat projesi çerçevesinde Türkiye‟deki konut kurumlarının “güç” olgusuna dayanarak konuta yaklaşımların ve konut politikalarının etkilerine odaklanmaktadır. Sanat projesinin süreci; rol paylaşımı aracılığıyla araştırmacı ve ev sakinlerinin (dweller) zihninde açık bir diyaloğun nasıl oluşabileceği üzerine soru üreterek, otorite, gücün dağılımı ve tasarımcı ile ev sakini arasındaki etkileşimi anlamaya yönelir. Okkito adındaki sanat projesi; Türkiye‟de toplu konut değerlendirme ve üretim sektörüne bağlı olarak, İstanbul‟da kentsel dönüşüm altındaki alanlarda ev sakinlerinin algısını anlamayı amaçlar ve konut yönetimi odaklı üretim sektörünün genel olarak odaklandığı durumları aşarak ev sakinlerinin algısına müdahale eder. Konut; yalnızca tepeden inme planlama pratiklerinin çıktısı olan belirtiler aracılığıyla değil, aynı zamanda ev sakinlerinin ve planlamacıların eşzamanlı evrimleşen algıları aracılığıyla değerlendirilir. Yeni yollar ile potansiyeller yaratarak ve İstanbul‟da konut bağlamında var olan mevcut ontolojiyi alaşağı ederek düşüncelerin şiirsel transferine olanak tanıyan deneysel proje ile yaratılan konut algısının ev sakinlerinin planlamacılarla yana doğru bütünleşik hale geldiği, yeni düşünce ve potansiyelleri yansıttığı gözlemlenir.