This study investigates the perceptions and approaches of children at three different age levels, namely 7, 11 and 15-year-olds. In total, 180 children took part in the study, in which children were given single-use cameras and requested to take photos by using them in any way they liked. Later, they were interviewed about the process that they went through while taking photos. Their photographs and comments about them were analyzed through coding tables that were specifically developed for the study to find out about the content and targets which children had in mind in taking the photos. The results of the study clearly demonstrate that children, as photographers, markedly differ in their conception of photography, behaviors and their purposes while taking photos across all three age levels. Moreover, children at age levels display an ability to separate the structural properties of photographs from the world that those photographs represent, which becomes even stronger as children develop. Children also foster an awareness regarding the photography equipment, the context in which a photograph is taken and its effect on themselves as well those people around them. Older children, 15-year-olds, severely criticized the adults’ efforts to take posed and idealized photographs and deemed informality and spontaneity more worthy while they did not consider technical quality so important in taking photos. However, younger children, 7- and 11-year-olds, preferred taking photos starting with their personally relevant belongings and moving towards the environment and nature, with the result that they took photographs in which there was hardly anyone. These results clearly show that children are not mere imitators of adults when it comes to photography and while taking photographs. They possess a unique conception of photography and how it could be used, which also changes and develops as children grow.

Bu çalışma 7, 11 ve 15 yaş grubu olmak üzere 3 farklı yaş grubundaki çocukların fotoğraf ve fotoğrafçılığa dair algı ve yaklaşımlarını araştırmaktadır. Toplamda 180 çocuğun katıldığı bu çalışmada çocuklara tek kullanımlık fotoğraf makineleri verilmiş ve çocuklardan iki gün boyunca istedikleri şekilde kullanarak fotoğraf çekmeleri istemiştir. Sonrasında çocuklarla fotoğrafları ve fotoğrafları çekerken geçtikleri süreç hakkında görüşmeler yapılmıştır. Fotoğraflar ve çocukların yaptıkları yorumlar bu çalışma için özel olarak geliştirilen kodlama tabloları aracılığıyla ile içerik ve çocukların fotoğrafları çekerken sahip oldukları amaçlar bakımından analiz edilmiştir. Çalışmanın ortaya koyduğu sonuçlar çocukların birer fotoğrafçı olarak fotoğrafı kavrama, fotoğraf çekerken sergiledikleri davranışlar ve akıllarındaki amaç bakımından üç farklı yaş grubuna da yayılan bir şekilde önemli farklılıklar taşıdıklarını ortaya çıkarmıştır. Çocuklar fotoğrafın yapısal niteliklerini aynı fotoğrafın temsil ettiği dünyadan ayırt edebilmekte yaşla birlikte güçlenen bir beceri sergilemektedir. Çocuklar ayrıca fotoğraf çekmekte kullanılan donanım, fotoğrafın çekildiği çevresel bağlam, fotoğrafın kendisi ve çevrelerindeki diğer insanlara olan etkisi bakımından da aynı şekilde bir farkındalık geliştirmektedir. Daha büyük çocuklar genellikle yetişkinlerin poz verilen ve idealize edilmiş fotoğraflar çekme çabalarını sert bir şekilde eleştirip samimi ve anlık olmaya değer verirken fotoğraf çekimi için teknik yeterliliğin öneminin abartıldığını düşünmektedir. Daha küçük çocuklar ise kendi kişisel eşyalarından başlayıp çevre ve doğaya uzanan bir düzlem üzerinde hareket ederek tek başlarına fotoğraf ve kimsenin olmadığı fotoğraflar çekmeyi tercih etmektedir. Bu sonuçlar da fotoğraf ve fotoğraf çekme söz konusu olduğunda çocukların sadece yetişkinleri taklit eden basit bir anlayışla fotoğraf çekmediklerini, yaşla birlikte değişip dönüşen ve belirli amaçları olan bir anlayışla hareket ettiklerini göstermektedir.